اینجا آنقدر زیبا بود آنقدر زیبا بود آنقدر زیبا بود که اگر واژه “عروس”قرار بود “خانه” باشد، میشد اینجا انگار که پر طاووس پهن شده بود زیر پاهات خیلی خیلی خیلی قشنگ بود خیلی لذت بردم و اصلاً دلم نمیخواست بیام بیرون. موزه زمان در خیابان تجریش، در خیابان زعفرانیه قراردارد. بقرای دسترسی از ایستگاه متروج تجریش میتونید استفاده کنید البته یکمم پیاده روی داره.
موزه زمان، عمارتی با حدود ۷۰۰ متر مربع بنا، یکی از زیباترین و شاخص ترین بناهای هنری ایران است که بین سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۶هجری شمسی، توسط تنی چند از هنرمندان چیره دست ایران زمین احداث و مزین گردید. بنایی که با هنرهایی چون: گچبری، معرق کاری، منبت کاری، آجر کاری، گره چینی و مقرنس کاری تزئین گشته و مهارت هنرمندان ایرانی را به زیبایی به تصویر کشیده است. از تالارهای این عمارت که چشم هر بیننده را خیره می سازد می توان به تالار اصفهانی ها اشاره نمود که توسط برادران هنرمند روحانی با هنری بی بدیل و به سبک دوران صفویه گچبری شده و زیبایی عمارت را چند برابر نموده است. گچبری های نمای بیرونی و داخل موزه توسط اساتید به نامی همچون: حاج عبدالکریم نوید تهرانی، فرهاد یحیی پور، محمد یحیی پور، استاد حسن تهرانی، حاج علی شیخی، عباس شهوندی، استاد غلامحسین،… صورت پذیرفته است.
موزه زمان از جاذبه‌های متفاوت تهران به شمار می‌رود که آثار جالب و خاصی با موضوع زمان در آن جای گرفته است. این موزه به‌عنوان نخستین موزه ساعت در ایران، در یکی از خانه‌های قدیمی تهران با معماری و تزیینات بسیار جالب قرار دارد. موزه زمان یا موزه تماشاگه زمان، اولین موزه ابزار سنجش و نمایش زمان در ایران است که به‌عنوان یکی از جاهای دیدنی تهران در سال ۱۳۷۸ هجری شمسی افتتاح شد. در این موزه با انواع و اقسام ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی از کشورهای فرانسه، سوئیس، انگلیس و آلمان آشنا خواهید شد. ساعت‌های اهدایی، ساعت رجل سیاسی، ساعت‌های لوکس و دکوری قدیمی، ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی و غیره در این موزه حسابی خودنمایی می‌کنند. در میان این ساعت‌های ارزشمند می‌توان به ساعت «پروفسور محمود حسابی» و ساعت آفتابی «ناصرالدین‌شاه» اشاره کرد. همچنین ابزارهای تعمیر ساعت، ابزار و اسناد گاه‌شماری و تقویم‌های ایرانی در معرض دید عموم قرار دارند. حیاط این موزه نیز در نوع خود جذاب و دیدنی است؛ به‌خصوص به‌خاطر وجود ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی از دوره‌های مختلف تاریخی که لذت گردش در محوطه را دوچندان می‌کنند. با این همه، شاید آنچه در نگاه اول چشم هر بیننده‌ای را به خود خیره می‌کند، جلوه‌های زیبای هنر و معماری ایرانی نظیر گچبری‌های نقوش اسلیمی، آجرکاری و مقرنس‌کاری، معرق‌کاری‌های روی دیوارها، گره‌چینی پنجره‌ها و درها و… است. این خانه و موزه زیبا در سال ۱۳۸۲ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.